Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Ο κλέφτης



Γίνομαι ψεύτης, μάσκες φορώ και χάνομαι στο ένδυμα της φαντασίωσης...


Μαύρη δίψα καταβάλει τα σωθικά μου, για αυτό που δεν μου δόθηκε αλυχτώ τις νύχτες στο φεγγάρι και καταριέμαι την κουτάλα του θεού. Πιο ηχηρή ενέργεια στην κλίμακα δεν βρίσκω όσο και αν διασπώ τα διαστήματα και τις εκτάσεις, παρά του χρόνου το διακρότημα, που ποθώ να παγιδεύσω.

Την γυναίκα του αδελφού μου διεκδικώ και την γλεντάω στο χείλος της μεγάλης κατωφέρειας, για λίγο καιρό, έπειτα αλλού την έξαψη μου να σβήσω επιχειρώ..... Σε μια επαναλαμβανόμενη αναπαράσταση βιβλικού παραπτώματος, σε μια κρυφή συνεδρία λατρευτική, του μηδενός ο τόπος γεννάει τίποτα στο διηνεκές. 

Όταν τελικά εμπρός στον καθρέπτη τον κλέφτη της ζωής τοποθετώ, γίνομαι ψεύτης, μάσκες φορώ και χάνομαι στο ένδυμα της φαντασίωσης, στην αιθάλη του ευσεβούς πόθου και στο ανάχωμα τον προθέσεων.

Νέμεσις ας είναι ο τελευταίος άρτος πικρός.......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου