Στο θόρυβο της μηχανής κωφεύουν τα διακροτήματα της ζωής

Η ιστορία μου είναι γνωστή, από παιδικά τραγούδια και από το παραλήρημα έγκλειστων ψυχών...
 που αναφλέγονται σφιχταγκαλιασμένα με το δεσμοφύλακα τους.

Οι γραμμές που σχηματίζουν γράμματα του ονόματος μου κάποτε υπήρξαν κύματα και οι καμπύλες κούφιες λοφοπλαγιές και συσπάσεις μυών στις πλάτες λευκών ταύρων και ελαφιών.

Από το Ω γεννήθηκε η αυγή και χάραξε πάνω από τη γη που όργωσε ο Γεωργός παρέα με κουρούνες και κοράκια.

Ιερό αλσύλλιο είναι η συνείδηση μου σε ένα τόπο που αίμα ποτέ δεν χύθηκε.
Ο φονικός ήχος του μετάλλου πάνω στο ξύλο δεν ακούγεται ποτέ στην επικράτεια ετούτη.

Μόνο ξερά φύλα περιστρέφονται στην ανάσα του καπνού και οι λεπίδες της φωτιάς με καταναγκασμό και καλοπιάσματα, τραβούν από το μανίκι πρόσωπα του μέλλοντος στο σχήμα του παρόντος.

Η ιστορία μου είναι γνωστή, ηλίου φαεινότερη....
Στο θόρυβο της μηχανής κωφεύουν τα διακροτήματα της ζωής

Διαφοροποιήσεις που υπάρχουν για όσο πέφτει πάνω τους η ματιά ορίζουν την πολιτική και την οικονομία της ύπαρξης....

Δεν μας ρωτάει το αυτόματο ποτέ πιο δρόμο να ακολουθήσει.